Give me
a pilow of strong
ever-dependable shoulders
that I can burry my head in
In de eerste klas van de middelbare school had ik een vriendin: R.
Zij had weer een vriend, dat was P.
Soms trokken we met zo'n drieën op, soms met z'n tweeën, R en ik.
We zaten eigenlijk altijd naar elkaar.
R was een gezellige prater,
ik was verlegen.
R was volslank, ik was dun.
R was goed in talen, ik in wiskunde.
We konden het goed vinden samen, het leek of we elkaar aanvulden.
We hadden ook veel plezier als we samen waren met P.
R woonde niet ver van school,
en soms gingen we in de pauze
naar haar huis.
Haar moeder was vaak ziek, ze lag op de bank of soms boven op bed.
Ik stelde geen vragen over haar moeder
en R zei er ook niets over.
R maakte soms brood voor haar en gaf haar drinken.
Ik begreep het wel,
mijn eigen moeder voelde zich ook
vaak niet goed,
ook zij kon niet veel aan.
Na mijn geboorte had mijn moeder een postnatale depressie gehad en sindsdien was ze nooit meer de oude geworden.
Misschien was het zo dat R en ik elkaar hierin verstonden,
ondanks dat we er nooit een woord
over wisselden.
Het leek wel of R en ik -zonder dat we ons daar bewust van waren-
een soort van lijntje hadden.
Op een keer hadden we een meningsverschil.
R en P hadden het over een kussing.
Kussing?
Ik had geen idee wat dat was.
Na uitleg begreep ik dat het
om een kussen ging.
'Het is een kussEN', zei ik.
'Nee hoor', zeiden R en P, 'kussing!!'
We kwamen er niet uit.
Soms konden R en P het toch niet laten
om te zeggen dat het toch echt 'kussing' was.
We lachten er maar wat om.
Jaren later
googelde ik eens op het woord kussing
en kwam ik erachter
dat het om Veluws dialect gaat.
"In 't bed wort een kussing gebruukt as ondersteuning veur de kop"
las ik op Wikipedia.
Tja, vroeger hadden geen Google.
Na dat eerste jaar (ik bleef zitten)
ben ik R en P uit het oog verloren
en hadden we geen contact meer.
Maar zonder het waarschijnlijk te weten,
zijn zij van veel betekenis geweest voor mij.
Veel van de kussens die op de foto's te zien zijn, heb ik zelf gemaakt.
Op de laatste twee foto's zijn kussens te zien die ik heb gemaakt voor onze kleinkinderen. De dochter van mijn man en haar man hebben inmiddels 2 kinderen en ik mag oma zijn! Dat ervaar ik als heel bijzonder!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten