donderdag 27 augustus 2015

Windstilte van de ziel

Voyage, voyage,
vole dans les hauteurs
Voyage, voyage,
plus loin que la nuit et le jour
 

 
 Wat is dat toch met de zomer en de tijd...
tijdens de warme, lome vakantiedagen
en lange zwoele zomeravonden
lijkt de tijd in een vertraagd tempo voorbij te trekken,
maar anderzijds lijkt de zomer
 ook weer heel snel door onze vingers te glippen...
De tijd is een groot mysterie.
 
 
William Faulkner schreef dat de 'ware tijd pas tot leven komt,
als de klokken zwijgen'.
'Het zwijgen of stilzetten van de klok -dus rust nemen,
afwachten en niets doen- wordt door veel denkers en dichters
als de voorwaarde voor reflectie en creativiteit
-en dus ook menselijkheid- gezien',
aldus Joke Hermsen in 'Windstilte van de ziel',
waarin ze de verhouding tussen tijd en ziel nader onderzoekt.
 
Dit boekje kreeg ik een paar jaar geleden cadeau van Manlief.
Het is een zomers, filosofisch dagboek/essay,
geschreven vanuit de Franse Bourgogne.
Joke Hermsen schrijft zeer inspirerend en beeldend over deze prachtige streek.
 
Dus toen wij dit jaar voor een week (met familie)
een vakantiehuis in de Bourgogne boekten,
kwam het boekje weer in mijn gedachten
en eind juli, toen we via de Champagne
 naar de Morvan in de Bourgogne afreisden, 
ging het mee in mijn tas.
 
 
Volgens de zestiende-eeuwse denker en schrijver
Michel de Montaigne-aldus Hermsen-
biedt reizen een kans om je dagelijkse sores thuis te laten,
het vertrouwde domein los te laten en je (filosofisch) open te stellen:
'Het vreemde van een nieuwe omgeving schiet gaten in onze vaste denkpatronen'
 
 
Aangekomen in Montserin -niet meer dan een buurtschap met enkele huizen-
vinden we een prachtig authentiek en stijlvol ingericht huis
en een terras met een adembenemend uitzicht...
 Het licht van late middagzon strekt zich uit over de heuvels,
in de verte grazen witte koeien
en zwaluwen scheren door de lichtblauwe lucht.
Hier komt men tot rust.
 


 
Een paar kilometer verderop ligt het dorpje Villapourçon,
waar je brood voor de volgende dag kan bestellen in het plaatselijk café.
De tijd lijkt hier een lange pauze te hebben genomen..
 

 
De dagen vullen zich met luieren, lezen, lekker eten  
en af en toe en duik in het plaatselijke zwembad
of in een van de meren die zich in de Morvan bevinden.
 
 
Op andere dagen bezoeken we enkele plaatsjes, waaronder Vézelay.
In Vézelay begint een van de vier pelgrimsroutes
die naar Santiago de Compostella leiden.
Joke Hermsen liep een deel van die route tijdens het schrijven van haar boek.
 
 
 En natuurlijk gaan we ook naar een brocantewinkel én een brocantemarkt.
Manlief fluisterde me nog even in:
je wilt toch geen vol huis (meer)...?
Eh, nee.....(haha).
 Het blijft nu eenmaal leuk om op zoek te gaan
naar mooie vondsten (en al helemaal in Frankrijk!),
naar spullen die een tijdsgeest uitademen.
Ik kocht een paar kleine dingen...voor een paar euro;
 enkele potten, geborduurde kleedjes
en een oude soeplepel, die meteen door Muis in beslag werd genomen,
nu had ze een heerlijke schommelstoel op het terras.
(ja, Muis was deze week ook weer van de partij ;-),
lees  hier meer over Muis en reizen)
 
 
 
 
Ik lees in het boek:
'Na een aantal 'kloktijdloze dagen' lijkt het alsof ik dieper kan ademen,
alsof mijn borstkas zich verruimd heeft met tijd,
die nu eens niet door een strenge schoolmeester
van buitenaf wordt opgelegd,
maar vanuit mijn innerlijk opwelt als een onderhuidse bron.
Zou dat dezelfde bron zijn
als waar mijn 'ziel' zich verschanst heeft? (....)
Zou de ervaring van de innerlijke tijd de ziel vleugels geven?'
 
 
Na een warme dag is het heerlijk om in de koelte van de avond
te genieten van de ondergaande zon
en nog weer later, met een koel drankje op het terras, 
van een heldere sterrenhemel en een volle maan.
Er vallen zoveel sterren, dat 7 mensen en een Muis
stilletjes een wens kunnen doen..
 
 
Aan het einde van de week voel ik me opgeladen.
En de vakantie is nog niet voorbij,
op de terugreis doen we nog een paar bijzondere plaatsen aan
en in de week dat we thuis zijn lees ik nog een ander boek...
Wordt vervolgd.
 
Wil je (meer) foto's zien en informatie 
over het mooie vakantiehuis "L'oiseau qui chante",
klik dan hier of  hier.
 Ik kan het je zeker aanbevelen.
Dit is een huis met een ziel!
 
 
 Joke Hermsen citeert aan het einde van haar dagboek 
een gedicht van de Poolse dichteres Wisława Szymborska.
Veel van wat ze in het essay over de ziel heeft proberen te zeggen
komt in dit gedicht naar voren.
Ik vind het prachtig!!
Ik vond een filmpje met het gedicht op YouTube.
Je kunt het hier bekijken.